Bekara-öğrenciye ev vermeyen, çocuklu aileye de ev vermeyen, köpeği-kedisi olana asla ev vermeyen ev sahipleri zaten kiralık ev bulmayı yeterince zorlaştırıyor. Tüm engelleri aştıktan sonra da dertler bitmiyor…
Bu soruyla çoğu ortamda karşılaşmak mümkün. “Nerede oturuyorsun?” ile başlayıp, “Kendi evin mi?” diye devam eden sorular silsilesi. Özellikle kız isterken genellikle babalar sorar.
Tüm duvarı fotoğraflarla, tablolarla donatmak istiyorsunuz ama ev sahibinden korkuyorsunuz.
Apartman toplantılarında size oy hakkı vermezler.(Bu nasıl demokrasi?) Ancak, ev sahibinizden vekalet alabilirsiniz. Ev sahibi ne derse o olur. Siz evinizde kaderinizi beklersiniz…
Ev sahibinizin her an Almanya’dan oğlu gelebilir ve siz kapı dışarı edilebilirsiniz.
Duvarı yıkıp balkonu salona katamazsınız! Balkon, balkon olarak kalır.
Zam kaçınılmazsa ve daha ucuzunu bulamıyorsanız sıkışıp kalmış gibi hissedersiniz…
Ev sahibiniz bazen patronunuz gibi davranabilir.
Her ay “Acaba parayı sokağa mı atıyorum, kredi çekip bir ev mi alsam” düşüncesiyle yanıp tutuşursunuz…
Ev sahibiniz aynı apartmandaysa muhtemelen sürekli kulağı sizde olacaktır.
Her yıl yeni sözleşme döneminde zam tedirginliği yaşarsınız.
www.hurriyetemlak.com
Kiracıların başına gelen en kötü 10 şey